- NAR
- NARfluv. Umbriae e montibus Amiterninis fluens, perque Velinum lacum transiens, a quo emissus, ingentifragore (quiad aliquot mill. pass. exauditur) praecepsque descendens ad Interamnam per campos, et ad Narniam per angusta loca in Tiberim inter Ocriculum, et Hortam defertur. La Nera, Baudr. cui oritur ex Apennino, in ipso confinio Piceni et Umbriae, per quam deinde fluens, recipit Corvum, uti et Velinum fluv. hinc Interamnam rigans et Narniam, paulo infra, iuxta Hortam, Tiberi miscetur. Sed per Velinum lacum non labitur. Vide Tacit. Ann. l. 1. sub finem de hoc fluv. Ovid. Met. l. 14. v. 529.Quas Anienis aquae, cursuque brevissimus Almo,Narque tulit praeceps, et amoenae Farfarus umbrae.Lucan. l. 1. v. 475.———— Et qua Nar Tiberino illabitur amni.Q. Ennius, l. 6. Annalium.Sulfureas posuit spiramina Naris ad undas.Virg. Aen. l. 7. v. 517.Sulpureâ Nar albus aquâ, fontesque Velini.Ubi Servius, Sabini linguâ sua Nar dicunt, sulpur. Sil. l. 8. v. 452.——— Narque albescentibus undis,In Tybrim properans. ————Claudian. Bell. Get.Et Nar vitiatus odoroSulpure. ———— ————Plin. l. 3. c. 12. Nar sulfureis aquis. Ausonius Idyll. 12.Fluminibusque Italis praepollens sulfureus Nar.Vide Cluver. Ital. Ant. l. 2. c. 10. Nic. Lloydius.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.